تاثیر ایمپلنت مغزی بر شخصیت افراد
تاریخ انتشار: ۲۸ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۱۳۰۷۹۶
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما: ایمپلنتهای مغزی یکی از حوزههای داغ فناوری است که نهتنها میتواند به برخی بیماران کمک شایانی کند، بلکه راهکارهای جدیدی برای تعامل با فناوریهای گوناگون را برای افراد عادی امکانپذیر میسازد. اکنون تحقیقات جدید نشان میدهد که چنین ایمپلنتهایی میتوانند شخصیت افراد را به شیوههای مختلفی دستخوش تغییرات نمایند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
آیا ایمپلنت مغزی میتواند دردسرساز باشد؟
ایلان ماسک در اواخر سال گذشته میلادی اعلام کرد که نورالینک در طی ۶ ماه آتی، ایمپلنتهای خود را وارد فاز آزمایشهای انسانی میکند. اگرچه قشر هدف اصلی چنین ابزارهایی، بیمارانی هستند که در استفاده روزمره از وسایل دیجیتال مشکل دارند؛ اما به نظر میرسد که جاهطلبیهای او بسیار بزرگتر است و تمایل دارد روزی محصولات نورالینک را برای مقاصد تجاری در اختیار عموم نیز قرار دهد.
البته نورالینک اولین شرکتی نیست که به سراغ استفاده از ایمپلنتهای مغزی میرود و موسسههای گوناگونی در گذشته روی چنین حوزهای تمرکز داشتهاند. بیماران متعددی هم از ایمپلنتهای مذکور برای بهبود کیفیت زندگی خود بهره میگیرند که از بارزترین نمونههای آن میتوان به ایمپلنت رایج برای بازگرداندن شنوایی یا دستگاههای پایش سیگنالهای مغزی برای پیشبینی حملات صرع اشاره کرد. اگرچه چنین فناوریهایی هنوز در مراحل اولیه خود قرار دارند، اما مطالعات نشان میدهد که استفاده از آنها میتواند تاثیرات محسوسی روی مغز داشته باشد.
پروفسور آنا وکسلر از دانشگاه پنسیلوانیا که در حوزه اخلاق پزشکی و قوانین سلامت فعالیت دارد، اذعان میکند که افراد دارای ایمپلنتهای مغازی ممکن است دچار حس شدید وابستگی به این دستگاهها شوند و حتی تغییراتی را در حواس خود تجربه کنند. او اشاره دارد که قبل از استفاده گسترده از چنین فناوریهایی، باید پژوهشهای بیشتری روی مضرات و آسیبهای اخلاقی ناشی از آنها صورت بگیرد. البته تاکنون مورد خاصی از بروز مشکلات جدی ناشی از ایمپلنت گزارش نشده است؛ ولی مواردی از تغییر عملکردهای شناختی مغز که فرای کاربرد اصلی چنین دستگاههایی هستند، به ثبت رسیدهاند.
شایان ذکر است که تغییرات ناشی از ایمپلنتها لزوماً منفی نیستند و میتوانند جنبههای مثبتی روی زندگی افراد داشته باشند. برای مثال بیماران مبتلا به پارکینسون که از چنین ایمپلنتهایی برای تحریک عصبی مداوم مغز کمک میگیرند، ادعا کردهاند که حس خودشناختی آنها نسبت به قبل از جراحی بهبود یافته است و اکنون توان کنترل بیشتری از خود نشان میدهند. بیماری پارکینسون میتواند موجب اختلال هویتی شود و به مرور افراد را در انجام کارهای روزمره و ساده، ناتوان سازد.
در سوی دیگر، اما موارد منفی از تاثیرات ایمپلنتهای مغزی هم گزارش شده است. پروفسور فردریک گیلبرت از دانشگاه تاسمانی در استرالیا اشاره دارد که در مصاحبههای متعددی با بیماران، متوجه شده است که آنها دچار اختلال در خودشناسی شدهاند. البته این اختلال به گونهای نیست که فرد به شکل کامل خود را فراموش کند، اما اغلب آنها موافق هستند که حس متفاوتی نسبت به پیش از جراحی کاشت مغزی دارند. برخی از افراد هم دچار احساس اعتماد به نفس کاذب درباره تواناییهای فردی میشوند؛ برای مثال یک زن ۵۰ ساله که فکر میکرد میتواند به تنهایی یک میز بیلیارد را از زمین بلند کند در نهایت موجب آسیب به خود شد.
با وجود مشکلات و ابهامات گفته شده، ایمپلنتهای مغزی هنوز به عنوان درمانی با پتانسیل بالا برای بهبود بیماریهای مختلفی مثل پارکینسون، اختلال وسواسی – جبری، افسردگی و صرع محسوب میشوند و تحقیقات گستردهای در طی سالهای اخیر پیرامون استفادههای درمانی آنها در جریان بوده است. همچنین پیشرفت هوش مصنوعی و مهندسی پزشکی باعث جذب سرمایههای خصوصی و نظامی به این زمینه شده است که احتمالاً نتایج آن در سالهای نهچندان دور در حوزههای مختلف مشهود خواهد بود.
منبع: خبرگزاری صدا و سیما
کلیدواژه: ایمپلنت ایمپلنت های مغزی ایمپلنت ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۱۳۰۷۹۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دستیابی محققان به یک هدف درمانی جدید برای کنترل آسیب های مغزی
محققان با بررسی خصوصیات یک پروتئین خاص موجود در خون به یک هدف درمانی جدید برای کنترل آسیبهای ناشی از ضربات مغزی از طریق مسدود کردن این پروتئین دست یافتند.
به گزارش ایرنا از تارنمای «مدیکال اکسپرس»، برای بسیاری از بیماران که هر ساله از جراحت مغزی تروماتیک (ضربهای) جان به در میبرند، نتایج درمانی تفاوت زیادی با هم دارند. این جراحتها نه تنها میتواند منجر به از دست دادن هماهنگی، افسردگی، تحریکپذیری (impulsivity) و دشواری در تمرکز شود بلکه همچنین ریسک بروز زوال عقل در آینده را نیز افزایش میدهد.
فقدان درمانهای مناسب برای چنین مشکلات گستردهای موجب شد که یک تیم از دانشمندان در «موسسه گلادستون» در آمریکا ضمن تحقیقاتی کشف کنند که جراحتهای ضربهای مغز چگونه در سطح مولکولی موجب تخریب عصبی (neurodegeneration) میشوند. آنها همچنین این مساله را بررسی کردند که برای جلوگیری از آسیبهای بلندمدت چگونه باید آن فرایند را هدف قرار داد.
دکتر «جائه کیو ریو» از مدیران برنامه علمی در آزمایشگاه دکتر «کاترینا عکاساوغلو» در موسسه گلادستون در این زمینه گفت: ما بر آن شدیم که به این سوال بنیادین بپردازیم که در مغز پس از ضربه دقیقا چه اتفاقی روی میدهد که موجب فرایند آسیب و تخریب نورونها میشود.
بسیاری از جراحتهای ناشی از ضربه مغزی بر اثر سقوط، تصادف رانندگی یا حملات خشونتآمیز روی میدهد اما بسیاری از آنها نیز در جریان سوانح ورزشی یا عملیات نظامی مانند انفجارها روی میدهد. در هر مورد، نیروی خارجی به اندازه کافی قدرت دارد که موجب تکان خوردن مغز در داخل جمجمه می شود و در نتیجه مانع بین مغز و خون شکسته شده و خون وارد می شود.
ریو گفت: ما میدانستیم که یک پروتئین خاص خون به نام «فیبرین» پس از جراحت ضربه مغزی در داخل مغز وجود دارد اما تاکنون نمیدانستیم که این پروتئین در آسیب مغزی پس از ضربه نقش سببی (causative ) دارد.
در بیماریهایی مانند آلزایمر و «ام اس» نشت غیرطبیعی خون در داخل مانع خون-مغز موجب می شود که فیبرین وارد بخش های مسئول عملکردهای شناختی و حرکتی در مغز شود که این منجر به زوال و تخریب عصبی میشود. اما در این مورد، خود جراحت ضربه مغزی موجب نشت خون به درون مغز می شود.
این مطالعه جدید برای اولین بار نشان داد که فیبرین موجب می شود سلول های ایمنی خوب به سلول های بد تبدیل شوند و این مساله موجب التهابات خطرناک و آزاد شدن مواد سمی کشنده عصبها (نورون ها) می شود.
تیم تحقیقاتی گلادستون از فناوری تصویربرداری پیشرفته برای مطالعه مغز موش ها و همچنین مغز افراد دچار شده به آسیبهای ضربه مغزی استفاده کرد. در هر دو مورد موش و انسان، فیبرین به همراه سلول های ایمنی فعال شده حضور داشت.
به گفته ریو، در این تحقیق مشخص شد که فیبرین این سلول های ایمنی را فعال می کند. ما درک کردیم که اگر بتوانیم فیبرین را مسدود کنیم، میتوانیم از ایجاد این تاثیرات سمی جلوگیری کنیم، اما این کار باید به شکلی دقیق انجام شود. این محققان از ابزارهای ژنتیکی با یک جهش خاص در فیبرین استفاده کردند که می تواند مانع از فعال سازی سلول های ایمنی توسط فیبرین شود بدون اینکه بر توانایی مفید این پروتئین برای لخته کردن خون تاثیر بگذارد.
«لنارت موکی» مدیر موسسه بیماریهای عصبی گلادستون در این خصوص توضیح داد: این مطالعه یک راهبرد بالقوه جدید برای از بین بردن تاثیرات مخرب آسیبهای مغزی را شناسایی کرده است.
وی افزود: آسیبهای مغزی می توانند تاثیرات بزرگی بر تواناییهای شناختی و سلامتی عاطفی و مهارتهای حرکتی افراد بگذارند. بررسی این مساله این سوال را ایجاد می کند که آیا مسدود کردن تاثیرات بیماریزای فیبرین میتواند نتیجه جراحی مغز را بهبود بخشد و ناتوانی و معلولیت افراد را پس از ضربات مغزی کاهش دهد.
کانال عصر ایران در تلگرام